ساخت دستگاه جوحه کشی

ساخت دستگاه جوحه کشی 

توضیح کلی: آنچیزی که شما خواستید توضیح در باره ماشین جوجه کشی کوچک خانگی است بنابراین هرچه اینجا ذکر میشود درباره ماشینهای کوچک به زبان ساده خواهد بود ماشین یا دستگاه جوجه کشی دستگاهی است که قابلیت ایجاد شرایطی مشابه با آنچه یک پرنده ی مادر بطور غریزی برای تبدیل تخم ها ی نطفه داربه جوجه فراهم میکند را داشته باشد در ساختمان تمام ماشین های جوجه کشی ، نکته های زیر باید رعایت شده باشند: 1-تولید حرارت یکنواخت و تنظیم آن (مبحث دما) 2-تولید رطوبت یکنواخت و کنترل آن 3- ایجاد تهویۀ هوای مناسب 4-چرخش منظم تخم مرغها بدیهی است که این 4 عامل با مطالعه رفتار طبیعی مرغ کرچ حاصل شده است اما مبحث دما : ماشینهای جوجه کشی از نظر منبع حرارت متفاوت هستند گاز طبیعی ، سوخت فسیلی مثل نفت یا گازوییل (البته این منبع عملا منسوخ شده است) ، نیروی برق و... خصوصیات یک سیستم گرمایی ایده آل برای ماشین جوجه کشی : 1-متناسب بودن با ابعاد و حجم دستگاه جوجه کشی 2-فاصله و محل قرار گیری مناسب نسبت به تخمها 3-راندمان بالا 4-تامین حرارت مطلوب و مورد نیاز دستگاه در کوتاهترین زمان بدون وارد کردن شوک حرارتی به تخم و جنین 5-پخش یکنواخت حرارت به نحوی که تمام تخمها در شرایط دمایی نرمال و یکسان قرار بگیرند شاید ساده ترین روش تامین و کنترل حرارت بطور واضح در مبحث آموزش ساخت دستگاه جوجه کشی کتاب حرفه و فن سال اول راهنمایی آورده شده است یعنی یک لامپ بعنوان منبع حرارتی استفاده شود البته بین لامپ و تخم مرغها فاصله و حایلی تعبیه کنید که حرارت مستقیم به تخمها صدمه نزند از نکات اصلی در ساخت دستگاه جوجه کشی انتخاب منبع حرارتی متناسب با حجم محفظه جوجه کشی است به نحوی که توانایی تامین حرارت مورد نیاز محفظه را در کوتاهترین زمان ممکن بدون وارد کردن شوک حرارتی به تخمها، داشته باشد.( توزیع یکنواخت حرارت مخصوصا با شرایط شما که محفظه کوچک است خیلی مهم است من امتحان کردم یعنی با ید به گونه ای تخم مرغها و منبع حرارتی را جا گذاری کنید و از وسایلی استفاده کنید که حرارت به همه تخم مرغها یکسان بتابد سوراخهای روی کارتن هم کار فن و توزیع هوا را انجام داده هم باعث توزیع یکنواخت گرما میشود ) در مبحث گرما مهمتر از یکنواختی دما؛ تنظیم آن میباشد که یکی از متداولترین ابزارها ترموستات (دماپا)میباشد یکی از حیاتی ترین اجزای دستگاه جوجه کشی، ترموستات است، امروزه ترموستات ها یا دماپاها با قابلیتها و ساختارهای متنوع و متفاوتی مشاهده میشوند اما همگی یک وظیفه دارند، کنترل دما. امروزه غالبا” ترموستات یا دماپا که در ساخت ماشین جوجه کشی استفاده میشود دونوع است: -ترموستات مکانیکی که از یک قسمت مکانیکی متصل به یک رله یا کلید الکتریکی تشکیل شده است بیشتر در دستگاهها با ظرفیت کم قابل استفاده است و البته خیلی دقیق عمل نمیکند ولی به در د کار شما میخورد مثل دماپای اتو برقی یا کرسی برقی -ترموستات دیجیتال که مربوط به دستگاه های بزرگ و پیشرفته است و مورد بحث ما نیست محل نصب دماپا هم خیلی مهم است باید در محلی هم تراز با تخمها نصب کرد تا دمای اطراف تخمها با دما پا یکسان باشد و کنترل بطور دقیق اعمال شود. بهتر است منبع حرارتی در بالا ی محفظه و با فاصله مناسب از تخمها نصب شود تا شوک حرارتی به تخمها وارد نشود. دماسنجی هم جهت بررسی دما و کنترل توسط شما لازم است دماسنج باید در محل مناسب قرار گیرد که دمای درست تخم مرغها را نشان دهد این مهم است که جهت بررسی دما درب کارتن مکررا باز نشود پس سوراخی تعبیه میکنیم و دماسنج را در محل نور مناسب قرار میدیم که بدون باز کردن درب کارتن خواندن دما میسر باشد

بارکد چیست و چگونه ابداع شد؟

بارکد چیست و چگونه ابداع شد؟

 تا حالا فکر کردین که ابن خطوطه راه راه رو محصولات چین یا اصلا کارشون چیه کی ابداعش کرد و کارشون چیه در این مطلب به بررسی بارکد میپردازیم بار کدها در پی مشکلی بنیادین که برای صنایع مختلف رخ داد به ابزاری فراگیر تبدیل شدند: صنایع بیشماری به سرعت بسیار بالای خواندن اطلاعات نیاز داشتند. اولین افرادی که برای مهار این مشکل اقدام کردند دو دانشجو از دانشگاه درکسل بودند که در سال 1952 برای ثبت نشانه ای به شکل چشم که امکان خواندن آن از هر زاویه ای امکان پذیر بود، اقدام کردند. هدف ابتدایی آنها کالاهای فروشگاه های خوار و بار فروشی بود اما در این میان به فناوری برای خواندن این نشانه ها نیاز بود، اما این دو نتوانستند اسکنری مناسب نشانه های ابداعی خود بیابند. ادامه مطلب را حتما بخوانید دیگر صنعتی که به سرعت در خواندن اطلاعات نیاز پیدا کرد راه آهن بود. از این رو در سال 1959 تحقیقات خطوط آهن و مدیران توسعه این صنعت گرد هم آمدند تا راهی را برای شناسایی مالک قطارها و خواندن شماره سری قطارهایی که از خطوط راه آهن عبور می کنند، بیابند. در نهایت دو نفر به نامها "دیوید کالینز" و "کریس کاپساملیز" سیستمی به نام "کارترَک" را ارائه کردند که متشکل از نور سفید زنونی بود که بر روی نوارهای افقی قرمز، سفید و آبی رنگی که در کناره خودروهای ریلی چسبانده شده بودند، می تابید و حسگری اطلاعات به دست آمده درباره عرض هر یک از این نوارها را جمع آوری می کرد تا در نهایت این اطلاعات را به اطلاعات مربوط به قطار مطابقت داده و آن را شناسایی کند. پنج سال پس از این ابداع تمامی قطارهای آمریکای شمالی باید به این سیستم مجهز می شدند اما متاسفانه این ابداع به همان سرعتی که فراگیر شد، کنار گذاشته شد زیرا هزینه استفاده از آن بسیار بالا بود. با این همه صنایع دیگری نیز بودند که مطالعات خود را برای ابداع شیوه ای مشابه دنبال می کردند. در سال 1967 نیز سیستمی مشابه نشانه های چشم مانند در فروشگاه ها و مغازه ها رایج شد که می توانست علاوه بر قیمتها، نوع کالاها را نیز برای فروشنده تعیین کند اما سیستم اسکن کننده این نشانه ها همچنان دشواری هایی در پی داشت. زمانی که "کالینز" خالق ابداع "کارترک" و شرکتش دریافتند که قادر به یافتن ابزاری برای خواندن خطوط موجود در این نشانه نیستند، تصمیم به ابداع آن گرفتند. آنها تصمیم گرفتند از لیزر برای خواندن سریع خطوط این نشانه استفاده کنند، لیزر ثابت هلیوم- نئونی وسیله خوانش مناسبی برای بارکدها به شمار می رفت زیرا بسیار سریع، دقیق و مقاوم بود. موفقیت بزرگ کالینز زمانی آشکار شد که شرکت جنرال موتورز از سیستم وی برای شناسایی موتورها و محورها در خط تولید خودروهای خود استفاده کرد. خطوطی که به این سیستم مجهز شده بودند، از درصد خطای پایین تری برخوردار بودند و به علاوه این سیستم بسیار کم هزینه و سریع بود و از این رو بارکدها در میان صنایع مختلف به سرعت شهرت پیدا کردند. شرکتهای رقیب جنرال موتورز به سرعت استفاده از این سیستم را آغاز کردند و انجمن ملی زنجیره غذایی نیز آغاز به ارائه کدهای جهانی برای انواع غذاها کرد. بر اساس گزارش گیوزمودو ، دیگر صنایع مانند صنایع بهداشتی و ورزشی نیز به این سیستم رو آوردند و توسعه بارکدها تا جایی پیش رفت که امروز این برچسبهای نوار مانند و کوچک را می توان در هر گوشه و کناری مشاهده کرد، حتی ناسا نیز از نمونه های سه بعدی بارکدها استفاده می کند که بر روی سطح اجسام می چسبند و می توانند اطلاعات مربوط به کیفیت و سلامت کالاها را به موبایل مشتریان ارسال کنند.